پاسداران ولايت در عصر امام كاظم علیه السلام

مشخصات كتاب

عنوان : پاسداران ولايت در عصر امام كاظم (ع)

پديدآورندگان : امام هفتم موسي بن جعفر(ع)(توصيف گر)

گلي زواره، غلامرضا، 1337-(پديدآور)

نوع : متن

جنس : مقاله

الكترونيكي

زبان : فارسي

صاحب محتوا : موسسه فرهنگي و اطلاع رساني تبيان

توصيفگر : اصحاب ائمه

وضعيت نشر : قم: موسسه فرهنگي و اطلاع رساني تبيان، 1387

ويرايش : -

خلاصه :

مخاطب :

يادداشت : ,ملزومات سيستم: ويندوز 98+ ؛ با پشتيباني متون عربي؛ + IE6شيوه دسترسي: شبكه جهاني وبعنوان از روي صفحه نمايش عنوانداده هاي الكترونيكيمنشأ مقاله: ماهنامه كوثر، شماره 9، آذر 1376

شناسه : oai:tebyan.net/19853

تاريخ ايجاد ركورد : 1388/8/10

تاريخ تغيير ركورد : -

تاريخ ثبت : 1389/6/30

قيمت شيء ديجيتال : رايگان

مقدمه

با طلوع خورشيد ولايت در طليعه ي هفتمين روز از ماه صفر، در روستاي «ابواء»، شعف و سرور بر سرزمين حجاز حاكم شد. مادرش، حميده، خادمه اي از شمال آفريقا بود كه در حرم حضرت امام صادق (ع) مقامي والا داشت. امام صادق (ع) به همراه خانواده اش در حال بازگشت از مكه بود كه سومين پسر آن حضرت پا به عرصه ي گيتي گذاشت. نام آن مولود پاك را موسي گذاشتند. [1] امام صادق (ع) نگاهي پدرانه به سيماي نوراني فرزند سومش انداخت، آنگاه به سوي مسلماناني كه در سفر حج آن امام همام را همراهي مي كردند، بازگشت و فرمود: خداوند امروز پسري به من عنايت فرمود كه بهترين مردم زمان خود و پيشواي آينده ي شما خواهد بود. [2] .

برفهاي ترديد آب شد

تا آن روز كه اسماعيل - بزرگترين فرزند امام صادق (ع) - در قيد حيات بود، گروهي از اصحاب تصور مي كردند، رهبري آينده ي شيعيان از آن او خواهد بود اما وي، در جواني و در زمان حيات پدر بزرگوارش دار فاني را وداع گفت. امام صادق (ع)، به ياران وفات او را خبر داد، حتي جنازه اش را به اصحاب و برخي بزرگان شيعه نشان داد، تا ريشه ي عقيده اي موهوم، و تصوري غير واقعي بخشكد، با اين حال عده اي با انگيزه ي مهدويت اسماعيل و يا بهانه هاي ديگر فرقه اي به نام، باطنيه، يا اسماعيليه، را در تاريخ تشيع پديد آوردند كه مسيري انحرافي از صراط مستقيم عترت پيامبر بود. پس از مرگ اسماعيل، امام صادق (ع) به اصحاب خود فرصت داد تا درباره ي امام آينده سخن به ميان آورند. هر بار كه آنان با تعابير متفاوت از نام امام